Predstavnici civilnog društva protestuju zbog grubog manipulisanja javnošću povodom postupka rehabilitacije Dragoslava Draže Mihajlovića, vođe četničkog pokreta tokom Drugog svetskog rata. Reč je o osuđenom ratnom zločincu za zločine protiv čovečnosti počinjene nad Bošnjacima, Hrvatima, ali i nad srpskim narodom.
Pokušaj njegove rehabilitacije poništava antifašističku borbu srpskog i svih drugih jugoslovenskih naroda. Bili smo jedan od najautentičnijih i najznačajnijih narodnooslobodilačkih pokreta i zbog toga poštovani član antihitlerovske koalicije. Poslednjih decenija u Srbiji je, međutim, došlo do revizije i falsifikovanja istorije i marginalizacije partizanskog pokreta čime su se Srbija i srpski narod samoisključili iz fronta evropskih antifašističkih snaga.
U tom smilsu donet je Zakon o izjednačavanju partizana i četnika, a potom i Zakon o rehabilitaciji, kojima je pokrenut proces rehabilitacije ličnosti koje su bile na strani kolaboracije sa fašističkom Nemačkom (knez Pavle, Dragiša Cvetković). Na tim osnovama sada se vodi i postupak za rehabilitaciju četničkog vođe i zato skrećemo pažnju državnom rukovodstvu i pravosudnim organima na ključne činjenice:
(1) Prema nepobitnim istorijskim činjenicama i elementarnim pravnim principima pravosudni i ostali državni organi moraju da se ophode sa dužnom pažnjom i zbog sopstvenog stručnog i moralnog autoriteta, a prvenstveno zbog ugleda države.
(2) Sud nije nadležan za uspostavljanje neke nove prošlosti, niti sme da nipodaštava nepobitne činjenice o kojima svedoče brojni dokumenti, ne samo u domaćim nego i u najpoznatijim stranim arhivima.
(3) Neosnovano je da se, pre ocene Ustavnog suda, vodi postupak na osnovu zakona za koje je od Ustavnog suda zatraženo da preispita njihovu utemeljenost, s obzirom da su nesaglasni sa više elementarnih pravnih principa.
Dragoslav Draža Mihajlović je potpisao instrukciju o istrebljenju muslimanskog življa u Pljevaljskom, Fočanskom i Čajničkom srezu. Izveštaj njegovog potčinjenog Pavla Đurišića svedoči o „potpunom uništenju muslimanskog življa bez obzira na pol i godine starosti“. Nesumnjiva je njegova komandna odgovornost i za masovne zločine nad pripadnicima srpskog naroda, pri čemu su masakri u Vraniću, Drugovcu, Kopljarima samo najdrastičniji primeri masovne upotrebe kame širom Srbije.
Dobro je poznato na kojoj su se strani četnici borili 1943. na Neretvi i Sutjesci, 1944. na Kopaniku, kao i to da je u jesen 1944. Draža Mihajlović odbio da prihvati naređenje kralja Petra II i nastavio da se, zajedno sa ustašama i ostalim kvislinzima, do kraja rata bori na strani nemačkog okupatora i podstiče terorističke akcije u tek oslobođenoj državi. Mnogi četnici stupili su tada u redove Narodnooslobodilačke vojske čime je faktički došlo do rehabilitacije svih koji nisu činili ratne zločine.
Sve to dovoljno je da se svaki pokušaj rehabilitacije Mihajlovića kvalifikuje kao duboko nehuman i nemoralan čin.
Antifašizam je temelj na kome počiva moderna Evropa. Zato je Srbija obavezna da neguje antifašističke vrednosti. To je i osnova za dobrosusedske odnose i doprinos stabilnosti u regionu.
Otuda mi odgovorno tvrdimo da će rehabilitacija Dragoslava Draže Mihajlovića i njegovih četnika dodatno osnažiti nepoverenje koje je sa susedima, zbog nedavnih ratova vođenih sa istim ideološkim predznakom, na veoma niskom nivou. Istovremeno, rehabilitacija Mihajlovića povredila bi i brojne četničke žrtve srpskog naroda.
Oni koji donose odluke treba da budu svesni i toga da rehabilitovanjem zločina koji ne zastarevaju po međunarodnom pravu – oni postaju saučesnici u tim zločinima.
Beograd, 19. mart 2012:
Savez antifašista Srbije
Helsinški odbor za ljudska prava u Srbiji
Komitet pravnika za ljudska prava
Građanske inicijative
Centar za praktičnu politiku
Žene u crnom
Predsednik koordinacionog odbora IV Vojvodjanske konvencije, Živan Berisavljević
Centar za kulturnu dekontaminaciju
Grupa „Spomenik“
BKV Fond
Centar za evro-atlantske studije
Nezavisno društvo novinara Vojvodine
Beogradski centar za ljudska prava
Peščanik.net, 20.03.2012.
REVIZIJA ISTORIJE