Prije nekoliko dana u BiH je zvanično počela predizborna kampanja za opšte izbore koji će se održati 12. oktobra. Krenulo je, moglo bi se reći, dosta burno. Dan prije zvaničnog početka kampanje, u akciji SIPA-e uhapšeni su zamjenik premijera Federacije, te njegov stranački kolega, ministar trgovine.
Gotovo istovremeno počeo je i štrajk na fakultetima Univerziteta u Sarajevu, a da ipak ne bude sve crno, nekoliko dana ranije otvoren je najmoderniji tunel u BiH, na novoj dionici autoputa Sarajevo-Zenica. Stranke na vlasti odmah su potegle „tešku artiljeriju“ – valjda svjesne da nema ničega novog što biračima mogu poručiti sa plakata ili iz TV emisija.
Hapšenja visokih funkcionera do sada nisu dala posebne rezultate. Podsjećanja radi, prije nekoliko mjeseci Predsjednik Federacije odsjedio je u zatvoru mjesec dana, te na kraju pušten bez ikakvog zaključka, a nedavno je uhapšen i bivši direktor Uprave za indirektno oporezivanje, te takođe pušten prije par dana.
Pomenuto hapšenje visokih zvaničnika za privredni kriminal (obojica su visokopozicionirani u poznatoj mesnoj industriji Lijanović), moglo bi predstavljati znak da je pravosuđe odlučilo da počne rješavati nagomilane slučajeve privrednog kriminala i korupcije. Ali oba uhapšena su u samom vrhu Narodne stranke Radom za boljitak, koja na ovim izborima kampanju zasniva na ideji ukidanja entiteta u Federaciji. Djela za koja su optuženi stara su više godina, pa čin njihovog hapšenja dan prije početka izborne kampanje može značiti samo dvije stvari: ili je BH pravosuđe postalo imuno na političke momentume, ili je toliko zavisno od politike da se stavilo u službu neke od političkih opcija. Bojim se da je prva opcija malo vjerovatna.
Slična je stvar i sa štrajkom nastavnog osoblja na Univerzitetu u Sarajevu. Univerzitet u Sarajevu je u nadležnosti Vlade Kantona Sarajevo, koja je nakon februarskih protesta podnijela ostavku i u kojoj već mjesecima nema ministra obrazovanja. Zato postaje sumnjivo iniciranje štrajka usmjerenog ka vladi u ostavci, bez ministra obrazovanja i mjesec dana prije opštih izbora. Opet, izuzev u slučaju da je sindikat zaposlenih na Univerzitetu sebe stavio u službu neke od političkih opcija. Tome u prilog govori i činjenica da štrajk koji traje već više od 7 dana nije dao nikakve rezultate, te da se broj fakulteta koji u njemu učestvuju svaki dan smanjuje.
Stranke opozicije u oba entiteta u ovoj kampanji fokusirale su se na identifikaciju mnogobrojnih problema u kojima se zemlja nalazi, te na porazne rezultate postojeće vlasti. No konstatacija da BiH ima mnogo toga lošeg za vratom, te da je zadnje 4 godine stagnirala u gotovo svakom ključnom području, sama po sebi je beskorisna. Nema ni novih imena na političkoj sceni. Ima zato novih stranaka, čime BiH ostaje ubjedljivi rekorder u regionu po broju stranaka u odnosu na broj stanovnika. Dodatno opterećenje opozicije je i to da su gotovo svi oni na neki način učestvovali u vlasti u prethodne 4 godine, pa i sami snose dio odgovornosti za ovakvo stanje.
Građani BiH će zato 12. oktobra imati težak zadatak. Ponuda na izborima je takva da je teško očekivati značajne promjene na bilo kom nivou vlasti. Loše stanje u zemlji, opšta apatija i višegodišnji zamor od istih lica na ekranima i plakatima može rezultirati i visokim stepenom apstinencije, što uvijek pogoduje političkim opcijama sa stabilnim i disciplinovanim glasačkim tijelom.
Pored toga, vrlo rašireno ubijeđenje da se na izborima ionako ne može ništa promijeniti vodi u glasanje na emotivnoj osnovi, na šta stranke i računaju, pa i na ovim izborima kao kandidate nude glumce, pjevače, novinare i slično društvo. Kvalifikovanost i stručnost u BiH odavno nisu nikakav uslov za bavljenje politikom. Rezultate takvog pristupa politici gledamo već godinama, a ne nazire se ni kraj predstave sa ovakvim glumcima.
Peščanik.net, 17.09.2014.