Širi-uži izbor fotografija za autorovu buduću zamišljenu izložbu (foto-priču) o Alžiru
Djamâa El-Djedid, grad Alžir, Place des Martyrs (Trg mučenika, palih boraca). U prevodu, Nova džamija (čitati Džedid ili Ždid, što je u Arapa i muško ime. Primer: poznati alžirski teniser srpskog porekla Ždid Đoković). Džamija datira iz 1660, sagradili su je janjičari, za svoje potrebe, tokom okupacije Alžira koja je trajala oko 3 veka. Uzgred, Medejane – stanovnike oblasti Medeja – ponekad nazivaju Srbima, jer su lokalni turski namesnici bili janjičari sa Balkana.
Djamâa Sidi Ramdane (iz 9. ili 10. veka, jedna od najstarijih džamija u Alžiru). Nalazi se u srcu visoke Kazbe (Casbah), gradske četvrti još iz turskih vremena, tipične arhitekture i spleta uskih ulica (gde čoveka začas pojede mrak), koja se uprkos statusu svetske baštine UNESCO-a urušava sama od sebe i propada, a koju prenaseljenost i beda čine favelom u srcu glavnog grada. Deo grada u koji stranci – osim istinskih avanturista – i dan-danas retko zalaze. Francuzi naročito nisu dobrodošli, jer su traume „Bitke za Alžir“ i dalje sveže. Naime, u Kazbi su se krile vođe pokreta otpora i Oslobodilačkog rata, a da bi bombaškom teroru stali u kraj, francuski padobranci s policijskim ovlašćenjima su upali u Kazbu i pohvatali sve ilegalce (uglavnom su ih postreljali i giljotinirali). A tokom „crne decenije“ 90-tih (i ovde su devedesete bile crne) Kazba je bila utočište islamističkim ekstremistima. Zato se u Kazbu ne ide sam, nego u pratnji, potpuno korleoneovski: „Ne vodi te u Kazbu neko ko poznaje Kazbu, nego neko koga poznaju u Kazbi“. Slika 6: Imam ispraća pastvu posle molitve u Džamiji Sidi Ramdane; Slika 7: Molitva na ulicama Kazbe
Žuti minaret: Djamâa Lihoud (ili Djamâa El-Yehouda), u srcu Kazbe. Samo ime je čist oksimoron: Džamija-sinagoga ili Džamija kod Jevrejina. Po odlasku Francuza (1962) Velika alžirska sinagoga (iz 1850) nadgrađena je (pretpostavljam bespravno) minaretom i pretvorena u džamiju – još od „crne decenije“ 90-ih jedna od najvirulentnijih u smislu propovedi lokalnih imama.
Velika džamija u Konstantinu – Djamâa Emir Abdelkader, uz koju se nalazi i nadaleko poznati Univerzitet islamskih studija (u prevodu na crkvenoslovenski, Bogoslovski fakultet). Grad Konstantin, kako mu i samo ime kaže, utemeljio onaj Nišlija što se domogao rimskog imperatorskog trona.
Djamâa Ketchaoua by night, grad Alžir, donja Kazba. Džamija datira iz 1436. i pod zaštitom je UNESCO-a. Da „pretvorba“ verskih objekata nije jednosmerna govori i podatak da je za vreme francuske kolonijalne uprave (1832-1962) bila pretvorena u katedralu Sv. Filipa. Turska država je bila pokrovitelj dugogodišnjeg renoviranja ove džamije, a proletos ju je uz veliku pompu inaugurisao Erdogan lično. Sounds familiar?
Nekadašnja Medresa u Konstantinu.
Iftar O’Clock Tea (Alžir, Trg Port Said). Iftar je večernja molitva, a u vreme Ramazana označava i poziv na prekid posta.
Grad Alžir, Emir Abdelkader (na slici levo, gore), od 1808-1883 plemenski, verski i vojnički vođa, jedan od najvećih alžirskih nacionalnih velikana. Prosvećeni despot, borac za nezavisnost Alžira od početka francuske kolonizacije. Napoleon III ga je dugo držao u kućnom pritvoru u Francuskoj. Umro u egzilu u Damasku.
Viđeno na fasadi jedne od džamija u azijskom delu Istanbula. U pitanju je stih kojim se završava svaki poziv na molitvu, a koji ukratko kaže da je Alah jedan i jedini (Bog). U vreme Ramazana, to je ujedno i najiščekivaniji trenutak dana… dakle, Il-al-allaaaa-veečeeraaaa… koliko god da Iftar doslovno znači doručak.
Peščanik.net, 09.06.2018.
FOTOGALERIJE