Prizren

Dijalog u kazamatu

Scena iz autorove drame „Poslednja teza o Fojerbahu / Dnevnik Dimitrija Tucovića“: Mart 1914, Tucović je zbog pisanja o zločinima srpske vojske u zatvoru. U posetu mu dolazi Nikolaj Velimirović.

O pokojniku sve najlepše

Posle izmeštanja zemnih ostataka i spomenika Dimitrija Tucovića sa Slavije, možemo očekivati ekshumaciju Moše Pijade sa Kalemegdana. Isto čeka i Đuru Đakovića, Ivana Milutinovića, Ivu Lolu Ribara…

Foto: Rade Vilimonović

Pismo Dimitrija Tucovića

Ali ono što balkanskim ratovima udara pečat najvarvarskijih i najkrvožednijih ratova mračnoga srednjega veka, to nisu potoci krvi s jedne i druge strane popadalih lesa naoružanih ljudi, koji su u rat krenuli, ne, već su to reke krvi poubijanoga neboračkoga stanovništva, nevine dece, žena i mirnih ljudi, radnoga sveta Stare Srbije, Arbanije, Makedonije i Trakije, čija je jedina krivica što se drukčije bogu moli, što drugim jezikom govori, drugo ime nosi i što je na svom vekovnom ognjištu naivno sačekao četiri divlje najezde.