Lepi maniri u doba WikiLeaksa
I kada svi znaju neprijatnu činjenicu, njeno javno izgovaranje menja sve.
I kada svi znaju neprijatnu činjenicu, njeno javno izgovaranje menja sve.
Kako uskladiti postojanje svemoćna i dobra Boga sa strahovitim patnjama milijuna nevinih, poput djece ubijene u plinskim komorama.
Kada Bog postane čovek, više nema Boga kome se može vratiti ili koji se može postati.
Dvadeseta obljetnica pada Berlinskog zida 9. studenoga trebala bi biti prigoda za promišljanje.
Odlomak iz nove knjige Slavoja Žižeka Prvo kao tragedija, onda kao farsa objavljen u oktobarskom broju časopisa Harper’s Magazine.
NATO-vo bombardovanje Jugoslavije promenilo je globalne geopolitičke koordinate.
Prva, automatska reakcija današnjeg prosvećenog liberalnog čitaoca Komunističkog manifesta jeste: nije li ovaj tekst prosto netačan u pogledu mnogo empirijskih tačaka, po pitanju slike društvene situacije koju daje, kao i po pitanju revolucionarnog stanovišta koje zagovara i propagira?
Kada sam u jednom lokalnom slovenačkom bioskopu gledao Matriks, imao sam jedinstvenu priliku da sedim nedaleko od idealnog filmskog gledaoca – naime, nekog idiota.
Kao odgovor na poziv za zabranu javnog isticanja nacističkih simbola, grupa konzervativnih članova evropskog parlamenta zahtevala je da se isto primeni i na komunističke simbole..
Toksično pitanje postaje sve popularnije. U svojoj knjizi Toksični ljudi Lilijen Glas uočava 30 tipova toksičnih ljudi i nekima od njih daje duhovita obeležja kao što su „dvoličnjak koji smešeći se podmuklo zabada nož u leđa“.
Jedna od najpodlijih zamki koje vrebaju marksističke teoretičare sastoji se u potrazi za trenutkom Raspada, trenutkom kad je povijest marksizma krenula nizbrdo: je li se to desilo već kod ranog Engelsa ili je raspad započeo već kod Marxa?
Vi revolucionari ste zapravo histerici koji zahtijevaju novog gospodara. I dobit ćete ga.
Obamina pobeda nije tek jedna u nizu epizoda u večnoj borbi za parlamentarnu većinu. Već to jeste znak nečeg velikog.
Socijalizam je izgleda dobar kada služi spasavanju kapitalizma. U pitanju je socijalistička mera čiji je osnovni cilj da se pritekne u pomoć bogatim.
Zato, da bismo ih natjerali da ubijaju, potrebno se pozvati na tako uzvišeni cilj prema kojem će sitne pojedinačne brige oko ubijanja djelovati beznačajno. Vjera ili etnička pripadnost savršeno odgovaraju ovoj svrsi.