Sjeverin – 32 godine čekanja na pravdu
Do danas su pronađeni posmrtni ostaci samo jedne žrtve, a ostale se vode kao nestala lica. Porodicama žrtava još uvek nije priznat status porodica civilnih žrtava rata.
Do danas su pronađeni posmrtni ostaci samo jedne žrtve, a ostale se vode kao nestala lica. Porodicama žrtava još uvek nije priznat status porodica civilnih žrtava rata.
Pronađeni su posmrtni ostaci samo jedne žrtve, dok se ostali i dalje vode kao nestala lica. Porodicama nije priznat status porodica civilnih žrtava rata.
DwP – Treba da pišem o 22. oktobru 1992. i ne znam kako da počnem. Tog dana je paravojna formacija Osvetnici Milana Lukića otela 16 ljudi iz Sjeverina. Jednog čoveka oteli su veče pre.
Raketin autobus je kao i svakog dana 22. oktobra 1992. u prеpodnevnim satima krenuo iz Ruda ka Priboju, prešao granicu, pokupio putnike u Sjeverinu, a zatim se vratio na teritoriju BiH.
Danas se navršava 28 godina od otmice i ubistva 17 građana Srbije bošnjačke nacionalnosti iz Sjeverina kod Priboja, koje su izveli pripadnici Vojske Republike Srpske tokom sukoba u BiH.
Danas se navršava 27 godina od otmice i ubistva 17 građana Srbije bošnjačke nacionalnosti iz mesta Sjeverin kod Priboja, koje su izveli pripadnici snaga Vojske Republike Srpske…
Na predstavljanje izveštaja o pravima civilnih žrtava rata nije pozvan nijedan korisnik prava na reparaciju u svojstvu civilne žrtve iz straha od državne odmazde kojom bi mu mogla biti oduzeta mizerna naknada.
Prošlo je 24 godine od otmice i ubistva 16 građana Srbije bošnjačke nacionalnosti iz mesta Sjeverin kod Priboja, koje su izveli pripadnici snaga bosanskih Srba za vreme oružanog sukoba u Bosni i Hercegovini.
Ustavni sud je odbio žalbu porodica 16 Bošnjaka iz sela Sjeverin kod Priboja, otetih i ubijenih 22. oktobra 1992. od strane jedinice bosanskih Srba „Osvetnici“.
Oko jezera Perućac su nastali razni „sadržaji“, tereni, splavovi, plaže – mesto uživanja, skromno i lokalno. Većina tela žrtava bačenih niz Drinu iz gradova i sela gde su počinjeni zločini završili su tu.
Tek 10% od oko 20.000 civilnih žrtava rata u Srbiji ima pravo na reparacije. Van zakona su i strani državljani za čije stradanje je odgovorna država Srbija.
Otetim Sjeverincima država Srbija ne priznaje status civilnih žrtava rata.
Novog ministra kulture štampa najavljuje sledećim trejlerom: “On je poslastičar, poslužitelj, teoretičar, živa istorija automobilizma, trkač, erudita, sanjar…”
Obični zlikovci gledaju da sakriju svoje zločine. Milan Lukić, Merčep, Glavaš i ostali radili su ne skrivajući se. Njihovi zločini bili su javna tajna.
Prosvećeni božji stvor, koji se diči imenom Joanikije, na sajtu SPC razglagolao se o vampirima. To su po njemu analitičari koji se bave versko-političkim temama.
Sveta Matera Srpska Pravoslavna Crkva našla se u neprilici i danima se skanjera šta bi rekla o promociji knjige onog krvoloka Milana Lukića u Parohijskom domu.
O knjizi „Ispovest haškog sužnja“ ratnog zločinca Milana Lukića, osuđenog u Hagu na doživnotnu kaznu zatvora, govorilo je i nekoliko sveštenih lica SPC.
Kršenja ljudskih prava Bošnjaka dešavala su se pre svega između 1991. i 1995, u periodu ratova u Bosni i Hrvatskoj.
Iako je presuda danima predstavljala glavnu vest u svim najvažnijim medijima, upadljivo je ćutanje najviših državnih funkcionera, pre svih predsednika Republke Borisa Tadića, ali i premijera Mirka Cvetkovića.
Lukić nije osuđen za dva teška zločina. 1992. godine iz autobusa na stanici Mioč, oteto je i ubijeno 16 Muslimana iz Sjeverina, 1993. iz voza na stanici Štrpci oteto je i ubijeno 19 Muslimana. Obe otmice planirao je, organizovao i izvršio do likvidacije otetih, Milan Lukić.
Pred Sudskim većem haškog tribunala Milanu Lukiću izrečena kazna doživotnog zatvora, a Sredoju Lukiću kazna od 30 godina zatvora zbog zločina počinjenih nad muslimanskim stanovništvom u Višegradu.
Radio emisija 26.10.2007, govore: Vojin Dimitrijević, Ivan Kuzminović, Olivera Milosavljević, Aida Ćorović, Staša Zajević iz Žena u crnom, Nataša Kandić iz Fonda za humanitarno pravo i istoričarka Dubravka Stojanović.